پسرک با وقاحت و صراحت تمام می گوید دول خارجه باید پول بدهند تا او مبارزه‌ی سیاسی کند! حدودا از دقیقه بیست و خورده ای به بعد. این مادر و پسر که چندی پیش در جده نیز برای دریافت دستمزد نزد عرب‌ها رفتند، دست تمامی خائنین شناخته شده‌ی قرن پیش

به نام آناهیت، مادر آب‌های ایران تشنه لب سخنان این به اصطلاح مورخ به کل بی پایه است. اصولا هیچ چیز ارمنستان بیرون از حوزه‌ی تمدن ایرانشهری قابل فهم و درک نیست. ساسانیان را باعث و بانی جدائی انگاشتن نیز ادامه‌ی همان موزی گری مسیحی است که آغاز همه‌ی جدائی‌ها

به نام آناهیتا، مادر آب‌های ایران تشنه لب این جوان، با لحن داریوش همایونی می گوید: “ما دنبال دمکراسی هستیم، دمکراسی را برای ایران می خواهیم و نه ایران را برای دمکراسی”! (جالب است که همه شان مثل داریوش همایون حرف می زنند! او خود اش نسخه‌ی بدلی و المثنی

به نام آناهیتا، مادر آب‌های ایران تشنه لب ترامپ می گوید اگر سیاست مداران آمریکا به جای حمله به کشورهایی چون لیبی، سوریه و یا عراق به لب ساحل می رفتند و حمام آفتاب می گرفتند، امروز جهان بهتری می داشتیم. بی شک حق دارد، و این بی شک یک

به نام آناهیتا، مادر آب‌های ایران تشنه لب توضیحی نسبتا خوب از وقایع ارائه شده است. لیک آن چه که پایه‌های این تحلیل را سست می کند، نپرداختن به مهم‌ترین عامل شکست ایرانیان، یعنی به مسیحیت است. ایرانیان پیش از حمله‌ی مسلمانان، مورد حمله‌ی مسیحیان قرار گرفتند، به طور مستمر.

یکی از خویشکاری‌های جنبش آریائی در بازیابی ایرانشهری بازسازی کردار و منش همگانی است. اسلام، دروغ سازمان یافته است، درست چون دمکراسی. اسلام و دمکراسی دو روی یک سکه اند، از همین رو، برای نمونه، فرمانروائی آخوندی در ایران و فرمانروای دمکراتیک در آمریکا، هر دو تا خرخره در دروغ

به نام آناهیتا، مادر آب های ایران تشنه لب این که امروز شمار بیشتری از جوانان به خیانت این پسرک، که البته مادر مکرمه اش بطور مطلق شریک و هم‌جرم اوست، رسیده اند، هم بسیار خوب است، و هم مهم است. لیک این نیز مهم است که امر بازیابی بر

به عنوان نام خانوادگی، همان رضا سوپری که آن فرزند کوروش در پیام نخست گفت خوب است. لقب اش نیز که پسرک است. شاهزاده را در مورد این پسرک، رضا سوپری، به کار بردن عینیت پشت کردن به ایرانشهر است، و یا رضا پهلوی نامیدن اش. پهلوی را نباید خراب

8000 ملیارد از صندوق آموزش و پروش ناپدید می شود، کسی صدای اش درنمی آید. قرآن‌خوان شماره‌ی یک کشور که از دست رهبر عرب‌تبار جایزه می گیرد، بچه‌های مردم را گروه گروه تجاوز می کند و برای همگنان اش نیز می فرستد، به طوری که می گوید اگر پائین بروم،

ما، فرزندان زرتشت، فرزندان کوروش، هر چه می خواهیم نام اش نهید به نهید، ما بازی را برده ایم. مینوی ایرانشهر بازی را برده است. حرف‌های این جوون خوب است، به جز بخشی کوتاه که آن هم البته از روی جوانی و کم تجربگی ست. خیر، پسرک، بر فرض محال،