پس از آن که ده تن از اعضای کانون نویسندگان، از جمله خوئی و ساعدی، به دستبوس خمینی رفتند و در آن جا گویا سیمین

مسابقه‌ی بزرگ درگرفته بود. هم از این رو، یک روز پس از این که “نویسندگان متعهد”، مردانی چون هوشنگ ابتهاج، بازوی عملیاتی فرح دیبا در

پاسخ کاملا روشن است: فارغ از این که ماشه را کدام دستگاه امنیتی و به دستور چه نهادی کشید، امری که صرفا یک پرسش جنائی

انقلاب مسلمان‌ها و کمونیست‌ها در سال 57 در نفس اش خیزش لجن‌های تاریخی ما بود، برایندی از تمامی میکروب‌های وارد شده به فرهنگ و تمدن

اگر فتنه‌ی جهانی 57 را امتزاجی از دو جریان لجنی تاریخ به شمار آوریم، اسلام و کمونیسم، که هر دو شاخه ای از جهودیت می‌باشند،

به نام آناهیتا، مادر آب های ایرانِ تشنه لب در این که فرح از ایران و ایرانیان متنفر است، هیچ شکی نیست، سراسر کارنامه ی