آن چه که روزانه در برابر چشمان ما رخ می دهد چیزی نیست جز در هم شکستن همه سویه‌ی ریای قانونی شده ای که طی یک سده‌ی گذشته ذیل مفهوم «نظام ارزشی اسلامی» از سوی روشنفکری ایرانی و اهل تجدد،
(حاشیه ای بر متن اکبر گنجی) صورت مسئله از روزن ایرانشهری و جنبش استقلال طلبی آریائی این است: 1- اسلام، فارغ از موضع اشغالگرانه اش در نسبت با ایران، گذشته از شرّ مستمری که برای ایرانزمین داشته و دارد، در
در درون کشور فقط و فقط باید روی سپاه و ارتش سرمایه گذاری کرد و روحانیت (اسلام) و روشنفکری را زد. تا این دو ستون ویران نشوند، و این بزرگترین خویشکاری نیروهای نظامی و خشثره‌هاست، نیکبختی و فرّ گمشده‌ی آریائی
مشکل اسلام امری است ذاتی، اسلام در ذات اش بدگوهر و اهرمنی است و زورگوئی و بی مدارائی بخشی وجودی از او. اگر زور نگوید و قلدری نکند نمی پاید. از روزن تاریخی، اسلام با شمشیر زاده شده است و
آن چه را که رخ داده است به هیچ روی نه باید دست کم گرفت، رخنه کردن بیم-اوژنان (تروریست‌ها) و هراستازان مسلمان، آن هم با آن زین و برگستوان، که چنان که نماید از کمربند پُکِشی تا نارنجک و کلاشنیکف